nazwę stałej rotacyjnej. Traktujemy więc cząsteczkę jako sztywny rotator, wstawiając we wzorze zamiast R wielkość Re, to jest odległość jąder odpowiadającą stanowi równowagi ze względu na drgania. Ponieważ stan rotacji cząsteczki określają dwie liczby kwantowe, J - wyznaczająca wartość momentu pędu, oraz M - jego rzut na wyróżnioną oś w przestrzeni, energia rotacji zależy zaś tylko od liczby J, więc rotacyjne poziomy energetyczne są (2J+1)-krotnie zdegenerowane. Odległość kolejnych poziomów rotacyjnych wzrasta liniowo z wartością J, zgodnie ze wzorem &lt;gap&gt;.<br>Wzór jest jednak zgrubnym przybliżeniem. Znacznie słuszniej byłoby wstawić do niego zamiast &lt;gap&gt; wartość średnią &lt;gap&gt; obliczoną dla danego stanu oscylacji. Prowadzi to do ulepszonego