przejścia między nimi cechują się dużo mniejszymi energiami niż przy wzbudzeniu nukleonowym i oscylacyjnym (np. dla 238 po zderzeniu kulombowskim wzbudzenie nukleonowe wynosi 1,27 MeV, oscylacyjne 1,058 i 1,013 MeV, rotacyjne: ((...))) .<br> Model ten został zmodyfikowany przez Nilssona dla jąder o nieparzystych A z uwzględnieniem sprzężenia między momentem rotacyjnym zdeformowanego rdzenia (utworzonego przez powłoki zamknięte) a momentem pędu nieparzystego nukleonu. Poziomy energetyczne obliczone z modelu Nilssona różnią się od stanów opisanych przez model powłokowy i zgadzają się lepiej z danymi doświadczalnymi dla zdeformowanych jąder. Według tego ostatniego (patrz tab. 1.3), np. w jądrze ((...)) jedenasty proton znajduje się na