to, że Daosheng nie poświęcił zbyt wielkiej <br>uwagi problemowi praktyki religijnej i sądził, że stopniowa praktyka może <br>prowadzić do 'oświecenia nagłego'. Dopiero mistrzowie zen, konsekwentnie <br>stosując 'logikę paradoksu', wypracowali pojęcie 'praktyki nagłej', która nie <br>polega na przekształcaniu niedoskonałej 'jaźni jednostkowej' w doskonałą <br>&lt;page nr=245&gt;<br>'jaźń oświeconą', ale na nagłej zmianie postrzegania rzeczywistości, równoznacznej <br>z przekroczeniem dualizmu podmiotu i przedmiotu poznania. <br>Mistrzowie zen zinterpretowali teorię 'oświecenia nagłego' z punktu widzenia <br>'logiki paradoksu', nadając jej w ten sposób nowe znaczenie. <br>Szósty Patriarcha, Huineng, nie wypowiadał się jednoznacznie na temat <br>stopniowości czy niestopniowości 'oświecenia' właśnie dlatego, że są to <br>przeciwne pojęcia uwikłane w epistemologiczny dualizm. Huineng