mu uwięzieni legioniści i po chwili deska wypadła z hukiem. W otworze ukazała się zarośnięta twarz strażnika.<br>- Bierzcie nóż - powiedział chropawym głosem.<br>Błyskawicznie rozcięli krępujące więzy. Ręce Kaliasa zwisły bezwładnie. Nie czuł ich zupełnie. Na przegubach widniały nabrzmiałe, czerwonofioletowe pręgi od powrozów. Zaciskając zęby i przezwyciężając dojmujący ból, zaczął je rozcierać. Miał uczucie, jakby obsiadło go tysiące mrówek.<br>Wyłamali ścianę. Oczom ich ukazał się straszliwy obraz bitwy. Naprędce sformowane oddziały broniących się usiłowały powstrzymać nacierające tłumy napastników. Legioniści walczyli mężnie, ale do serc ich wkradać się zaczął strach i świadomość klęski. Czyż zmęczeni marszem i całodzienną pracą przy budowie obozu potrafią