sytuację. Zawieszano broń nie po to, by przygotować się do życia w pokoju, ale po to, by lepiej przysposobić się do dalszej wojny, by odpocząć i tym boleśniejsze zadawać ciosy, ściągnąć posiłki, zażyć wroga, gdy się tego najmniej będzie spodziewać. Złamano wszystkie ugody i obietnice. Użyto wszelkich podstępów. <br><br>Jeden z rozejmów stanowił, że Massud zrzeknie się posady ministra wojny, a Hekmatiar otrzyma tekę premiera i uzna w Rabbanim prezydenta. Massud się zgodził. Hekmatiar jednak pozostał czujny. Zbyt wielu zdrad sam dopuścił się w życiu, by pozwolić sobie na karygodną nieostrożność. Nigdy nie przyjechał do Kabulu, a przewodniczył tylko tym posiedzeniom kierowanego