że racje militarne powiedzieć musiałyby "stop", ale czyż leninowskie normy polityczne nie wymagały by przezwyciężenia norm strategicznych? Czyż deficyt militarny jakiejś gigantycznej warszawskiej operacji przyczółkowej nie by1by sp1acony z nawiązką przez sukces polityczny? Wszak we wrześniu powstanie bankrutowało już nie tylko w swej 1inii generalnej - jako środek nacisku politycznego w rozgrywce "polskiego Londynu" z ZSRR - ale bankrutowała już w nas - jego żołnierzach - sama linia polityczna, której było ono przedłużeniem. To samo da się powiedzieć o ludności. W miarę jak przywalało ją cierpienie, coraz wyraźniej szukano sprawców. W połowie września widziano ich w akowskiej. "górze". Tymczasem militarna pomoc sowiecka, ograniczona bez mała