przede wszystkim nabierał hartu i odwagi. To było najtrudniejsze. Podczas swojej pierwszej prawdziwej bitwy stracił głowę. Świszczące kule do tego stopnia przestraszyły kilkunastoletniego chłopca, że uciekł z pola walki. W obozowisku Indian nikt później nie wspomniał o tym niegodnym postępku <name type="person">Tecumseha</>. Szaunisi nigdy nie karcili swoich dzieci ani im nie rozkazywali, dając potomstwu możliwość uczenia się na przykładach i doświadczeniu starszych. Ocena własnego postępowania i osąd winy - były to sprawy samej młodzieży. <name type="person">Tecumsech</> głęboko przeżył to, co się wydarzyło na polu bitwy, przemyślał swą słabość i potem nigdy więcej już nie poddał się strachowi - przeciwnie, odtąd gardził niebezpieczeństwem. Z tego samego