głęboki kryzys autorytetu władzy, a sytuacja gospodarcza nie pozwala czekać, aż on minie.<br>Co w tej nienormalnej sytuacji należałoby zrobić? Należałoby utworzyć rodzaj państwowo-społecznego "sztabu kryzysowego", do którego władze zaprosiłyby przedstawicieli środowisk społecznych mających zaufanie ludności. Sztab powinien szybko przygotować program stabilizacji gospodarczej w dwu na przykład wariantach. Pierwszy, rozkładający stabilizację na dłużej, byłby łagodniejszy dla ludności, ale odsuwałby poprawę w dalszą przyszłość. Drugi, bardziej intensywny, zakładałby osiągnięcie stabilizacji szybciej. Byłby bardziej dotkliwy dla ludzi, ale przybliżyłby moment postawienia gospodarki na nogi i poprawy warunków życia. Oba warianty winny uwzględniać program ochrony najbiedniejszych warstw ludności, a także redystrybucji dochodów celem