myślą o miejskim odbiorcy, a więc mniej związane z lokalną tradycją. Podnieta twórcza, wzajemne podpatrywanie sprawiły, że powstało wiele świetnych dzieł nawiązujących do rodzimych motywów: szkoły, zabawy, sadu. Powrócono - chyba także dzięki Plutyńskiej - do dawnej, naturalnej kolorystyki wełny: brązu, czerni, bieli i szarości. Dywan otaczano szeroką bordiurą, środek wypełniano rytmicznie rozłożonym wzorem, uzyskanym przez powtarzanie jednego lub dwóch motywów. <br>Powstał także odmienny typ tkaniny dwuosnowowej w Węgrowie, gdzie Dominika Bujnowska stworzyła dywan "Drogę przez wieś", w ciekawy sposób akcentując pionowy wymiar kompozycji, drogę otoczoną rytmicznie ustawionymi domami. <br>Rozwój tkaniny dwuosnowowej przyniósł znakomite dzieła. Technikę poznawały także młode dziewczyny, lecz przyszłość tej