w pewnym sensie byłem bohaterem - żołnierzem Wojska Polskiego. <br>Późnym popołudniem przyjechał do mnie kolega, którego poznałem w wojsku. Mieszkaliśmy niedaleko od siebie, ale poznaliśmy się dopiero w Bojecinie. Siostra podała nam szarlotkę i zrobiła kawę. Zwróciłem uwagę na to, że rozmowa była owszem bardzo ciekawa, ale niesłychanie monotematyczna. Nie potrafiliśmy rozmawiać o niczym innym jak tylko o wojsku. No cóż, żyliśmy przecież w zamkniętym środowisku. <br>Wieczorem wybrałem się na spacer po pagórkach. Księżyc świecił bardzo jasno i wokół było widno prawie jak w dzień. Gdzieniegdzie na polach leżały przybrudzone błotem zaspy śniegu. Lubiłem spacerować po tych pagórkach a w szczególności tak