oszczędności. Co oczywiście dużo mu nie mogło pomóc. Po tym jednym przesłuchaniu i konfrontacji z Bolkiem dano mu spokój. Nadal przebywał w tej samej celi ze swoimi milczącymi współtowarzyszami. Któregoś dnia, chyba w miesiąc po aresztowaniu, drzwi celi otworzyły się ze zgrzytem i strażnik, wyczytał jego nazwisko:<br>- Kozłowski Tadeusz, do rozmównicy. <br>W małej, zatęchłej komórce bez okna stał stolik i dwa krzesła. Na jednym z nich siedziała Ewelina. Na jego widok podniosła się. Widać było, że nic nie może powiedzieć. Uśmiechnął się do niej, a potem wyciągnął ramiona. Przypadli do siebie, trwając tak długą chwilę. Posadził ją wreszcie na krześle, sam