jeszcze bardzo drogie, ale uznałyśmy, że w takiej sytuacji coś jej się od życia należy, i kupiłyśmy je specjalnie dla niej. Umyte i nader dekoracyjnie ułożone zostawiłyśmy je w misce na niskim stole przed kanapą, po czym opuściłyśmy dom.<br>Stojąc razem z Pawłem przy stole ruletki w Tivoli, nie przestawałam rozmyślać o morderstwie. Zaczynało mi się coraz bardziej nie podobać.<br>- Paweł, mów prawdę! - zażądałam znienacka, uznawszy, że pewne kwestie muszę rozstrzygnąć wprost i bez owijania w bawełnę. - Przeczekuję trzynastkę... Czy to ty utłukłeś tego Edka?<br>- Dlaczego ja? - oburzył się Paweł, nie odrywając oczu od kręcącego się koła. - To ja przeczekuję dziewiątkę