to poczułem się przez chwilę tak, jak gdyby zamykano nade mną wieko trumny. Na próżno pocieszyłem się, że sprawa nie jest polityczna, tylko łapówkarska.<br>W kancelarii odebrano mi zegarek, pieniądze i wieczne pióro; podpisując protokół, hamowałem z trudem łzy. Wprowadzono mnie do oddzielnej celi, gdzie mogłem usiąść na pryczy i rozmyślać nad swym losem. Choć byłem niewinny i gotów do obrony, opanowały mnie jak najgorsze przeczucia, bo przecież los osobiście czuwał nade mną i jak kiedyś w obozie, tak i teraz mógł mnie na parę lat zamknąć w tej celi i zająć się przez ten czas kimś innym. Przeczucia te znalazły