ta polityka...<br>Aurelia cierpiała w imieniu Konrada. Wszystko się sprzysięgło, żeby zepsuć chłopakowi jego piękne przedstawienie. A w dodatku - Wesele okazało się sztuką doprawdy nadmiernie aktualną. Bolesne współczucie ogarnęło Aurelię - lecz wystarczyło, by rzuciła okiem na Konrada, a już zrozumiała swą pomyłkę: nic mu nie przeszkadzało. Był w transie. Oko rozognione, włos zmierzwiony, płomień na policzkach. Nie zauważał, że publiczności wciąż ubywa, grał dalej. Chwile mijały, przeradzały się w kwadranse, minęło pół godziny i Konrad zakończył swój spektakl przy wtórze &lt;page nr=42&gt; melodii "Miałeś, chamie, złoty róg", wygrywanej osobiście na okarynie.<br>- Nic nie &lt;orig reg="słysom"&gt;słyszą&lt;/&gt;, nic nie &lt;orig reg="słysom"&gt;słyszą&lt;/&gt;, ino granie, ino granie, jakieś ich