lecz także badać jego przeszłość i przyszłość.<br>Ustalono więc, że spala ono wodór w swym wnętrzu od 4,6 miliarda lat. Wcześniej przez kilkadziesiąt milionów lat było kurczącym się pod wpływem swej grawitacji obłokiem gazu. Gdy jednak temperatura w centrum gęstniejącego obłoku zbliżyła się do 10 milionów stopni, wydarzenia nabrały rozpędu. Słońce rozbłysnęło jako gwiazda spalająca wodór, a z resztek obłoku w ciągu tysięcy lat ukształtowały się zarodki planet. Po około 100 milionach lat Układ Słoneczny przybrał swą ostateczną postać: z niedużymi, skalistymi planetami - Merkurym, Wenus, Ziemią i Marsem - krążącymi blisko Słońca oraz z zajmującymi peryferie systemu gazowymi olbrzymami: Jowiszem, Saturnem