Koluszki są nie od razu. Rozkosz oddalania się od Łodzi smakuję po kawałku. Zgierz, Andrzejów, Gałkówek, coraz bardziej wilgotno i leśnie. Trzaskają drzwiczki trzeciej klasy, na stacjach narasta zapach bab z płachtami przesiąkniętymi masłem i twarogiem - wracają do Ujazda i Tomaszowa z pustymi konwiami i koszami. Tam, w przedziałach trzeciej, rozpościerają na twardych ławach pasiaste spódnice z grubej wełny, nie te odświętne, ale te bardziej spłowiałe, poprzecierane. Opierają owinięte chustą głowy o deski przedziału, otwierają usta, chrapią rozgłośnie. Na stacjach budzą się z gwałtownym kiwnięciem w przód, zrywają się w popłochu i gramolą szybko z wysokich stopni na perony. Długo pobrzękują