organizację jak względnie odosobniony i spójny system, posiadający określoną strukturę wewnętrzną i zewnętrzną. Wszystkie elementy i podsystemy organizacji tworzą zharmonizowaną całość, dwustronnie sprzężoną z otoczeniem i wykazującą właściwości synergiczne. W organizacji zachodzi transformacja zasileń na wyniki, w której we wzajemnie uzależniony sposób uczestniczą wszystkie jednostki organizacyjne. Zmiany dowolnego elementu organizacji rozprzestrzeniają się na inne, co implikuje m.in. potrzebę kompleksowej analizy skutków podejmowanych decyzji i działań.<br>Ujęcie sytuacyjne opiera się na założeniu, że stosowane w praktyce instrumentarium teoretyczne powinno być za każdym razem relatywizowane do konkretnej sytuacji. Zakłada się więc, że nie ma rozwiązań uniwersalnych, odpowiadających w pełni przypadkom rzeczywistym. Dzieje