do gardła. Zerwali się na równe nogi. Jęli uciekać, jakby ogień smalił im pięty. Umykali przez step w stronę mostu kolejowego na rzece. Biegli oglądając się za siebie, pożar był jeszcze daleko, ale podsycany wiatrem posuwał się wyraźnie, kłęby dymu pęczniały, rosły, biegły w górę i wszerz po stepie za rozprzestrzeniającym się ogniem.<br><br><br>Przy moście i na budowie powstał zgiełk i zamieszanie. Wszyscy rzucili robotę, ludzie w przerażeniu pokazywali gęstniejący, czarny i skłębiony horyzont. Ogłupiały robotnik pociągał za świstawkę walca parowego, która buczała przeraźliwie. Jaśka w trwodze poszukiwała chłopców. Kiedy nadbiegli zziajani przez most, oberwali solidnie po tyłku. Kilku robotników pospieszyło