dała spokój.<br> Siostra Monika patrzy na mnie ze zdziwieniem.<br> - Ale pani... - zawahała się.<br> - Przepraszam, no tak, naprawdę nie ma miłości - zmieszana powtórzyła szybko.<br> - Słucham, Moniko, chciałaś coś innego powiedzieć.<br> - Nie, może tylko to, że najchętniej żyłabym na wyspie bezludnej, daleko od ludzi.<br> Ludzie są jak zwierzęta.<br> Przecież nikt nikogo nie rozumie i ludzie nie starają się nawet zrozumieć wzajemnie...<br> Czasem tak myślę, że bez ludzi byłabym szczęśliwsza...<br> A już najgłupsze jest to co nazywamy miłością...<br> - Nie to chciałaś powiedzieć - zaprzeczyłam znowu i nie wiedziałam dlaczego upieram się.<br> Spojrzała na mnie speszona i przestraszona.<br> Nie potrafiła kłamać, spuściła głowę.<br> - No, śmiało Moniko