Ek-sistenz) człowieka. Pojęcie 'ek-sistencja' odnosi się <br>jedynie do ludzkiego sposobu 'bycia', gdyż tylko człowiek myśli istotę <br>swojego 'bycia'. Rośliny i zwierzęta są "wprzęgnięte w swoje otoczenie <br>i nigdy nie są pozostawione sobie w prześwicie 'bycia' ", gdyż nie myślą istoty <br>swojego 'bycia'. Tak pojęta 'ek-sistencja' ludzka stanowi podstawę rozumu, <br>lecz także "miejsce, gdzie istota człowieka strzeże rodowodu swego <br>istnienia". "Człowiek jest rzucony w 'bycie', nie jest panem bytu, ale <br>pasterzem 'bycia'. Jego godność polega na tym, że samo 'bycie' powołuje go <br>do strzeżenia swej prawdy". Heidegger podobnie jak Nishida nie czyni <br>więc człowieka dawcą wszelkiego sensu. <br>Chociaż człowiek stoi