podstawie 2 wykładnikach naturalnych (B). &lt;page nr=108&gt;<br>Rys. 1 przedstawia częściowy wykres tego odwzorowania. Możemy na nim odczytać, że liczbie 1 odpowiada liczba 2&lt;hi rend="upper"&gt;1&lt;/&gt;, liczbie 2 odpowiada liczba 2&lt;hi rend="upper"&gt;2&lt;/&gt;, a liczbie 3 = 1 + 2 odpowiada liczba 2&lt;hi rend="upper"&gt;3&lt;/&gt;, o której wiemy, że 2&lt;hi rend="upper"&gt;3&lt;/&gt; = 2&lt;hi rend="upper"&gt;1&lt;/&gt;<br> 2&lt;hi rend="upper"&gt;2&lt;/&gt;.<br>Stwierdzenie izomorfizmu grupoidów jest bardzo owocne, ponieważ oba rozważane zbiory są dla nas niejako "identyczne", jeżeli "utożsamimy" dodawanie z pierwszego zbioru z mnożeniem drugiego zbioru. Jeżeli więc dojdziemy do jakichkolwiek wniosków dotyczących dodawania w zbiorze liczba naturalnych, możemy je natychmiast "przetłumaczyć' i sformułować odnośne mnożenia w zbiorze potęg liczby 2 o wykładnikach naturalnych. Jeżeli stwierdzimy na przykład, że dodawanie