doby stanisławowskiej. Obiektem takich pirackich zabiegów bywały najczęściej poezje Stanisława Trembeckiego oraz Tomasza Kajetana Węgierskiego#pirackich, gdyż autorom nic za te "wydania" nie płacono. Były one przygotowywane w tych samych "manufakturach", co wspominane już pamflety. Jak widać, praca ręcznych kopistów nadal okazywała się tańsza od druku, choć ten w miarę rozwoju "czarnego kunsztu" musiał się przecież stawać coraz mniej kosztowny.<br>&lt;page nr=25&gt; Zasygnalizowany powyżej problem zasługuje w przyszłości na osobne opracowanie. Wszyscy badacze, którzy tu zostali przytoczeni, zajmowali się nim bowiem na marginesie głównego toku swych rozważań. To "fascynujące zjawisko z zakresu socjologii literatury" (jak je określił Weintraub) stanowi jeden z problemów staropolskiej