Stanisław Hellich, Jan i Józef Długoręccy. Organem prasowym "Życie Robotnicze", ukazujące się w latach 1907-1911.<br>W strukturze organizacyjnej, a zarazem w terytorialnym zasięgu wpływów wyróżnić można cztery ośrodki związkowe: Warszawa, Łódź, Lublin i Zagłębie, w których powstawały centrale związków mających swe odziały w innych miastach. &lt;page nr=15&gt;<br>W szczytowym okresie swego rozwoju "polskie" związki zawodowe w skali Królestwa liczyły 50 tys. robotników. Podstawą taktyki tych związków było wyjednywanie u przedsiębiorców niewielkich ustępstw, aby powstrzymać robotników od wystąpień o charakterze rewolucyjnym. Stąd też ich dążność do wypłacania zapomóg i do tworzenia sądów rozjemczych. Ponadto poszczególne "polskie" związki organizowały przychodnie dla chorych, biura pośrednictwa