A wszystkiego próbowaliśmy. On zawsze był taki. Każdą boleść już zna, gdzie się nie ruszy, to z guzem wraca.<br>- Letkiego życia on nie będzie miał - zachrypiał pan Staś. - Takiemu lepiej w kołysce się udusić.<br>- Cipun tobie na język - rozeźliła się Babka. - Isz, jaki prorok. Pan Staś opadł z powrotem na rudą, zdeptaną przez gęsi trawę dyrwanu i z przyzwyczajenia dotknął palcami blizny na szyi. Nadchodził czas wieczorny, ćmiący jakimś bólem, czas najgorszy. Linsrumowie piaszczystą uliczką Młynową śpieszyli do domu. Z krzaków przydrożnych, spod szczątków płotu zmurszałego, wyszedł Kajaki. W milczeniu przyłączył się do pochodu. Panfil chciał ich witać, skoczył na spotkanie