ci, bardzo ciepło. Tak ciepło jak - stąd - do rowu. - Nie. - Więcej. - Tak - ciepło - jak - stąd do nieba.<br>- Ale się nie zgrzałeś? Nie jest ci za gorąco?<br>Na niebie jeszcze jasnym widać było księżyc, a w jego pobliżu pierwszą gwiazdę. Śród zamarłego w śniegach świata księżyc ten zdawał się być żywym, rumianym kwieciem, rzuconym na blednące błękity. &lt;page nr=126&gt;<br>- Patrzcie, księżyc - rzekła pani Barbara i uczuła w sobie zdrój radości i siły, co wzbiera w nas czasem bez wyraźnego powodu, a jest tak potężny, jakby go wywołały doniosłe wydarzenia, i tak nieprzebrany, że nie zdaje się możliwe, by cokolwiek mogło go kiedy wyczerpać. Puściła