grały jak flety. W dole wstawała chmura kurzu, naszarpanych traw i zeschłych liści. Podmuch targnął za włosy, czuli, jak ich opływają ciepłe strugi powietrza. Margit przykucnęła przyciskając wokół kolan wzdętą sukienkę.<br>- Będzie silna burza - przestrzegał wartownik - lepiej zejść.<br>- Nie - upierała się - jeszcze chwilę.<br>Pod nimi drzewa krzyczały. Wiatr tarmosił korony, rwał garściami liście. Wyschnięte pole dymiło czerwono.<br>- Niech się pan nie boi, nie będzie ze mną kłopotu - uspokajała strażnika. Chłonęła niebo poszarzałe gwałtownie, z atramentowymi naciekami, nieprawdziwe. Różowo-żółte migotanie rozjarzało chmury pulsującym światłem, błyskawice zapowiadały suszę, siarkową pogodę.<br>Próbowała grzebieniem wygładzić włosy zdmuchnięte na czoło, ale nasycone elektrycznością unosiły się