tylko ówczesnych, gdy Zamoyski agitował za wojną przeciw Moskwie, lecz także tych o dwadzieścia lat późniejszych, gdy za panowania Zygmunta Wazy hetman coraz częściej zajmował stanowisko opozycyjne wobec polityki królewskiej i z niepokojem śledził wzrost tendencji anarchistycznych w polskim parlamentaryzmie.<br>W latach dziewięćdziesiątych pojawia się nowa odmiana dramatu - tzw. komedia rybałtowska lub sowizdrzalska (Wyprawa plebańska, 1590; Albertus z wojny, 1596), której zapowiedzi znajdziemy wcześniej, czy to w Sądzie Parysa, czy w Tragedii żebraczej; komedia rybałtowska (gdyby nawet przyjąć istnienie wcześniejszych niż rok 1590, zaginionych tekstów tego rodzaju) jest jednak w swej genezie i stylu charakterystycznym wytworem i przejawem końca XVI i