krótki reportaż-panegiryk z trzytygodniowego pobytu w Nikaragui w lipcu 1986. Książka nazywa się "Uśmiech jaguara" (The Jaguar Smile, Pan Books, Londyn 1987, 170 str.) i najlepszy w niej jest tytuł: aluzja do znanego limeryku o damie z Nikaragui, która wybrała się na spacer na jaguarze (po angielsku to się rymuje), po czym oboje wrócili - ona w, a jej uśmiech na paszczy tego zwierzaka. Mimo zasugerowanej w ten sposób "ambiwalencji" podejścia do problemu, książka przypomina znany z dawniejszych czasów typ polityczno-propagandowych "podróży literackich", np. Wojciecha Żukrowskiego do Wietnamu, choć sądzę, że nawet Żukrowski już by dziś nie napisał błazeńskoekstatycznego zdania