przyjęta obecnie = 0,0005893 mm. Błąd jest mniejszy, niż 1/10% choć kąty ugięcia, które mierzył Fraunhofer były rzędu i minuty; wynikało to oczywiście; że stosunkowo dużych odstępów pomiędzy drucikami.<br>Dokładność pomiarów powiększy później Fraunhofer znakomicie przez zastosowanie siatek dyfrakcyjnych, kreślonych djamentem na szkle. Udawało mu się otrzymywać do 300 rys na milimetrze płaskiej powierzchni szklanej.<br>Śladem Fraunhofera poszedł °Angström, który wydał w roku 1868 atlas widma słonecznego, nazwany przezeń normalnem widmem słońca. W atlasie tym odstępy pomiędzy linjami Fraunhofera uczyniono proporcjonalnemi do różnic długości fal. Wydawnictwo opierało się na pomiarach °Angströma, wykonanych z niezwykłą, jak na te czasy, precyzją i