potrzebuję. Jeździ ze mną do szpitala nawet wtedy, gdy nie ma czasu. Myślę o rekonstrukcji piersi. Byłam już nawet na konsultacji u chirurga plastyka, ale poważniej się nad tym zastanowię, kiedy skończę chemioterapię. To na razie odległy temat. W czasie choroby żyje się od chemii do chemii - to ona wyznacza rytm życia. Po otrzymaniu pierwszej czułam się bardzo źle, wymiotowałam. Nie wiedziałam, ile to będzie trwało. Dzień? Dwa? Może tydzień? I znów ten strach przed nieznanym. Potem było lepiej. Świadomość, jak będzie reagował mój organizm pomagała mi przetrwać. <br><br>Trudno mi powiedzieć, czego oczekuje się od bliskich osób podczas ciężkiej choroby. Współczucia