namiętności prawdziwie wielkie. Ale i z opanowaniem warsztatu nie było najlepiej. Świadczą o tym na przykład uwagi recenzentów po premierze Marion de Lorme. Główne role w tej sztuce objęli aktorzy wybitni - Marie Dorval i Pierre Bocage; podobno - twierdzono tak w każdym razie w konserwatywnym "Courrier des Théâtres" - nie potrafili oddać rytmiki wiersza Wiktora Hugo.<br>Z podobnym rygoryzmem Hugo podchodził do kwestii kompozycji własnych dzieł. W dramatach, które przeznaczał na scenę, przestrzeń była organizowana wyraźnie pod kątem realnych możliwości teatru. Sceny wyraźnie określonej: większość sztuk przeznaczał dla Théâtre Français. Nie najlepiej był ów teatr wyposażony w dekoracje. Przypomnijmy, że piękne inscenizacje były