Jahwe</>", a kończyli je stwierdzeniem: "wyrocznia Jahwe". W starożytnym Izraelu byli różni prorocy. Jedni działali pojedynczo i samotnie, inni zaś łączyli się w grupy i większe związki. Wykonywali swe funkcje na dworze królewskim, przy drogach, w świątyniach lub we własnych domach, gdzie zasięgano ich rad, w różnych sprawach. Prorocy zawzięcie rywalizowali ze sobą. Dochodziło pomiędzy nimi do konfliktów, w których jedni powoływali się na Jahwe i wypominali drugim, że są fałszywymi prorokami. Wszyscy utrzymywali, że głoszą słowa boże i w swoich przemówieniach i wypowiedziach stosowali te same formuły. Jednak słuchacze różnie ich traktowali, a ich słowom nie przypisywali tej samej wartości