odnotowany został strach i donosicielstwo Adama, lecz o reakcji Ewy Pismo milczy. Może chodziło o to, żeby ukazać jej winę i brak skruchy, który miał przez wieki pozwalać ją deptać i niszczyć, brać pod obcas, maltretować i czynić z niej niewolnicę. Może po prostu tej skruchy wcale nie okazała, ponieważ rywalizujący o nią z Adamem Bóg i diabeł dali jej poczucie mocy i własnej wartości. Zjadając owoc, stała się siłą sprawczą tego, co się zaczęło dziać, podczas gdy Adam pozostawał biernym obserwatorem sytuacji. Ten stan rzeczy wytworzył w nim nie tylko wieczny kompleks fallusa, lecz wtrącił go w poczucie małej wartości