1933 przyczynił się brak interwencji państwa i dopiero Nowy Ład wyprowadził gospodarkę Ameryki na zdrowe tory, Friedman twierdził, że to błędna polityka monetarna Urzędu Rezerwy Federalnej wywołała depresję. A nieporadność innych agencji rządowych dodatkowo gospodarkę zdestabilizowała. Przekonywał, że winę za inflację ponoszą banki centralne, że aktywna polityka monetarna jest bardzo ryzykowna, a sztywne kursy waluty są źródłem niestabilności.<br><br>Wiara w to, że interwencja rządu w gospodarce przyniesie więcej złego niż dobrego, uczyniła go ulubieńcem prawicy. To on stał się czołowym adwokatem niezależności banku centralnego, wstrzemięźliwego przy tym w swych zapędach.<br><br>Friedman (Nobel 1976) zakwestionował teorię, w myśl której zgoda na wzrost