zszokowana i załamana, myślała wtedy przede wszystkim o swoich dzieciach: dziewięcioletniej Basi i czteroletnim Arturze.<br>W umyśle Danuty rozszalały się straszne pytania. Jak mogła się zarazić mimo stosowania środków ostrożności? Co się teraz stanie? Czy nie zostaną jej odebrane albo czy nie będą od niej izolowane ukochane dzieci? Czy nie ryzykuje z kolei ona zarażenia ich? Gorzej jeszcze, czy nie przekazała im już swojej choroby?<br>&lt;q&gt;- Zdecydowałam zrobić dzieciom testy&lt;/&gt; - zezna później. &lt;q&gt;- Oboje byli seronegatywni. Na szczęście, gdyż w przeciwnym razie chyba zabiłabym się wraz z nimi, czułam, że byłabym zdolna do tego...&lt;/&gt;<br>I tak zaczęło się życie w potwornej trwodze. Jednocześnie