Natomiast wystrój wewnętrzny dawał dobre świadectwo gustowi macochy, która była urodzonym "wnętrzarzem".<br> Przed wyjazdem do Miedzynia rozpętałem w Warszawie pamiętną aferę zegarkową. Pamiętną dla mnie, bo w bolesny sposób demaskującą mnie, jako postać małego formatu moralnego. Obdarzony przez ojca pierwszym w życiu zegarkiem (kieszonkowym, bo zegarki na rękę były wtedy rzadkością), natychmiast upuściłem go na podłogę, co jest zresztą zgodne z regułą postępowania dziecka z zegarkiem. Ale choć upadł z niedużej przecież wysokości, przestał chodzić, co już kwalifikuje się jako złośliwość przedmiotu martwego, o ile można uznać za taki chodzący zegarek. Nie było to wielkie przestępstwo, a jednak byłem czynem swym