odrzuceniem pojęcia własności jako nieadekwatnego wobec egzystencji. Heideggerowi chodzi więc nie tylko o zdezawuowanie postępowania zmierzającego do określenia "istoty" <tit>Dasein</> w stałych zespołach czy strukturach własności, ale wręcz o odrzucenie samego pojęcia własności jako nieprawnie przenoszonej na byt ludzki (który jest czystą "możliwością-bycia") kategorii odnoszącej się tylko do bytu rzeczowego i stworzonej dla jego analizy. Domniemane własności <tit>Dasein</>, powie Heidegger, są tylko rozmaitymi sposobami bycia, możliwymi artykułami jego egzystencji, które mogą być zawsze zmodyfikowane i odrzucone wraz z odrzuceniem możliwości bycia, z którą utożsamienie się <tit>Dasein</> - dało im początki. Dopiero po śmierci byt ludzki zyskuje "właściwości", ale też byt jego