niż jedna czwarta przypada na Lubianę. Zbudowana na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych fabryka jest jednozakładowym gigantem nie tylko w skali kraju, ale i Europy. Nie jest to atut. Zwykle możliwości produkcyjne fabryk porcelany oscylują wokół 3-4 tys. ton rocznie. Mimo to Lubiana zupełnie nieźle odnalazła się w nowej rzeczywistości gospodarczej. Aż 88 proc. swej produkcji wysyła na eksport, do 33 krajów, w tym do Włoch, USA, Francji, Niemiec, Hiszpanii, Grecji. Zbudowana z dala od złóż surowca, sprowadza go z Anglii, Hiszpanii, krajów skandynawskich. Jednak to nie ma większego wpływu na koszty. Istotna jest natomiast cena robocizny, w Polsce wciąż