zakrzewia<br>się w inne. Rozwodniona mokradłami w żółtość pól jaskrowych wzmocniona<br>na szczytach lasów smrekowych przelewa się w błękit nieba. I wszelka<br>zieleń roślinna jak długo istnieje, na zawsze związana z błękitem<br>powietrza. Na przeciwległym krańcu barw odpowiednik zieleni - jej akord<br>- czerwień. Czerwone stroje ludzi ujawniają barwy wszystkich żył i rzek<br>krwi. Potęgują w płomieniach ogniska. Wymianą między zielenią a<br>czerwienią trwa życie. Skąd jest watra żywa, jej czerwień, poczęta w<br>Wielki Czwartek przez potarcie smolarnych polanek? Watra jest z<br>zewsząd: z ziemi, z drewienek, z ruchu i z powietrza. Gdzie była przed<br>jej skrzesaniem? Wszędzie. Dokąd rozpyli się dymem? Wszędzie.<br> Żywica