napierali, Manię nieledwie wyrywano sobie z rąk. Jej pogodny charakter i swoisty dowcip zjednał jej widać ogólną sympatię. "Niech ci się wiedzie!" "Mendel dzieciaków żebyśta wywiedli!" "A męża za mordę dzierż, coby nie podskakiwał!" "Pod obcasem, Maniu, nie zaś pod pantoflem, ty mu tera dowódca!". Rady padały zewsząd. Zrobiło się rzewnie i jakby czegoś żal. Nazajutrz przecież młoda pani jak co rano usługiwać będzie gościom we dworze, a jej młody mąż skryje się w tajemniczym "lesie". Póki "Polska nie wzejdzie" ani myśleć Mani o stworzeniu własnego domu, o bieganiu przy własnej gospodarce.<br>Surma nawoływał do powrotu. Przyrzekł Reidernowi, który oficjalnie o