swym wiejskim środowiskiem, Wawro tworzy. przede wszystkim z własnej potrzeby. Jego rzeźby, poetyckie w nastroju, można określić mianem sztuki naiwnej, a więc szczerej, autentycznej, przenikniętej osobistym stosunkiem do świata. <br>Rzeźbiarzem pogranicza czasu był także Leon Kudła. Prace jego cechuje zwartość bryły, ciężkiej, obłej. W latach pięćdziesiątych uważano go za najwybitniejszego rzeźbiarza chłopskiego. Ale w tym czasie pojawili się też inni, ciekawi artyści, którzy poszerzali krąg dawnych tematów religijnych: Józef Piłat, należący do starego i nowego świata, rzeźbiący w miękkim wapieniu i w drewnie, Władysław Chajec, chłopski mędrzec i wrażliwy obserwator świata, Zygmunt Skrętowicz, niegdyś za Bugiem kamieniarz, stawiający nagrobki, po wojnie