Henrysia była bardzo przedsiębiorcza i gardziła niebezpieczeństwem, od ojca nauczyła się przy tym zaufania do ludzi - ech! Nic nam nie będzie, jeśli wejdziemy. W razie czego wytłumaczymy, o co idzie. Zresztą, widzisz, to nie jest sad, nie posądzą nas o wyprawę na owoce. Biegnijmy, bo już późno. <br>W skok przebiegły rżysko dzielące ogród od drogi. Okazało się z bliska, że mur jest mocno szarpnięty zębem czasu i bardzo łatwy do przebycia. <br>W kilka sekund już obie dziewczynki stały po przeciwległej jego stronie, w wysokiej trawie. <br>Pierwsza spostrzegła się Henrysia. <br>- To cmentarz! - krzyknęła z przerażeniem. <br>Helenka rozejrzała się dokoła. Rzeczywiście był to