go przeglądać z niebywałym pośpiechem. - Tak, tak... - mówił jakby przerażony. - Kartki mi się<br>zlepiły... Istotnie... Pomyliłem się... Jak to odkryłeś?! - krzyknął nagle wielkim głosem.<br>. - To nie jest zbyt trudne - odrzekł skromnie Cisowski. Było to w miesiąc po rozpoczęciu roku. Patrzyłem, ile kartek pan profesor odwraca, a ponieważ nazwiska nasze spisane są w porządku alfabetycznym... Metoda pana profesora była zbyt przejrzysta...<br>- Diable! Szatanie! - zawołał staruszek.<br>Sam diabeł byłby wprawdzie wystarczył, lecz zdumienie ponad ludzką miarę podparło go szatanem.<br>- Bardzo, bardzo przepraszam pana profesora... Cała klasa przeprasza pana profesora... Ale zawiniłem tylko ja...<br>- Pasy z ciebie zedrę! - wołał pan profesor.<br>Ponieważ trudna ta operacja wymaga