zamiar do końca nieudany nigdy: zamiar wydostania się z ciasnych ram miejsca i historii, które są właściwym żywiołem słowa świeckiego.<br> Pisarz bowiem chciałby mówić o rzeczach najważniejszych - do wszystkich - zawsze. Jeśli nie przyświeca mu ten ideał pozostanie sprawnym żurnalistą, dostarczycielem tekstów reklamowych czy propagandowych. Ciąży więc w sposób naturalny ku sacrum, jest w drodze ku sprawom ostatecznym, tęskni do transcendencji, ale nigdy nie jest w stanie jej wypełnić. Jego transcendencja pozostaje więc pusta, pozostaje wołaniem ku Prawdzie przeczuwanej i upragnionej, ale nie poznanej. Literatura jest tedy zawsze w drodze, ale także i u progu. Progu tego jednak jako literatura nie potrafi