periurare est ob vindicem deorum iram)48.<br> Wobec tak poważnego traktowania przysięgi w świecie barbarzyńskim łatwiej zrozumieć, dlaczego zobowiązanie do współprzysięgi stanowiło istotny wymiar wspólnoty krwi. Rzecz nie tylko w tym, że wiarygodność i honor uważano za przymioty wspólne. Chodzi także o to, że wspólnota krewnych występowała razem wobec pogańskiego sacrum. W wypadku, gdy ród oczyszczał się wspólną przysięgą od oskarżenia, że to jeden z jego uczestników popełnił zabójstwo, reguła zbiorowej odpowiedzialności wiązała się z przekonaniem o wspólnym honorze i wspólnej wiarygodności grupy. Ale współprzysięga obowiązywała także w sprawach mniejszej wagi. Przekładając ten splot wyobrażeń na kategorie współczesnej kultury, możemy powiedzieć