jest samonegującą się 'nicością' ".&lt;/&gt; Tak więc także myślenie w kategoriach <br>logiki klasycznej prowadzi do wniosku, że to, co absolutne, musi być <br>'absolutnie sprzeczną samotożsamością'. <br>Zdaniem Nishidy religijność rozumiana jako zetknięcie z Absolutem, <br>czyli z niczym nie uwarunkowaną 'nicością absolutną', nie oznacza istnienia <br>jakiejś wyodrębnionej sfery sacrum. Nie można wyodrębnić sfery sacrum, <br>ponieważ transcendencja w świecie 'absolutnie sprzecznej samotożsamości' <br>jest immanentna, na co wskazuje paradoksalny sąd: &lt;q&gt;"Człowiek jest i jednocześnie nie jest 'buddą' ".&lt;/&gt; Warto zauważyć, że w wypadku sprzecznej <br>tożsamości transcendencji i immanencji następuje przekroczenie antropologiczno-<br>biologicznej perspektywy ludzkiego wymiaru. Jednak z punktu widzenia <br>'logiki paradoksu' to, co przekracza 'jaźń jednostkową', jest