wysoka.<br><br>Królewicze patrzą z trwogą<br>I zrozumieć nic nie mogą:<br>Płynie okręt przez odmęty,<br>Nie zwyczajny - lecz zaklęty,<br>Wicher pędzi go i nagli,<br>Chociaż nie ma na nim żagli,<br>I z daleka już &lt;orig reg="dolatuje"&gt;dolata&lt;/&gt;<br>Jego srebrnych blach poświata.<br>Rozhukały się armaty,<br>Biją w środek tej poświaty,<br>Przez latarnię czarnoksięską<br>Jasność sączy się zwycięsko,<br>Rozpryskują się pociski<br>Po spienionej fali śliskiej.<br>Odrzucono pistolety.<br>Królewicze przez lunety<br>Patrzą w ciemną dal i sami<br>Już kierują armatami,<br><br>Płynie okręt przez odmęty,<br>Nie zwyczajny - lecz zaklęty,<br>Niby stwór niesamowity<br>W zielonkawą mgłę spowity.<br>Pokład pusty, burta pusta,<br>Poprzez burtę fala chlusta,<br>A on płynie jak na