końcu w drogę. Najpierw przez wioskę, potem ścieżką stromo do góry między skałami. A tam domek zbudowany z wykorzystaniem naturalnego układu skał, nieco zrujnowany. W środku pali się wieczny ogień. Taki, do którego nie wrzuca się śmieci i utrzymuje go w czystości, bo symbolizuje Śiwę. Kręci się przy nim stary sadhu, ubrany tylko w przepaskę na biodrach. Na głowie ma długie, splątane i brudne dredy zapuszczane od zawsze. Na szyi <orig>rudrakszę</>, czyli naszyjnik ze stu ośmiu orzechów świętego drzewa Śiwy. Uśmiechnięty, sprawia wrażenie zadowolonego z ich wizyty. Max pochyla się przed nim w głębokim ukłonie i mówi "Hare Om Baba" (niech