tam nicość dokoła!<br><br>A tam - nicość, rozścierwiona od padołów aż do wyżyn!<br> I tańcował i śmiał się biały szkielet Jadwiżyn...&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;MIGOŃ I JAWRZON&lt;/&gt;<br><br>Niewidomską czapulę wdział Migoń na głowę<br>I poszedł do Jawrzona w sady czereśniowe.<br><br>Stał Jawrzon przy dwóch ulach - ubrany od święta.<br>"Kto się tak bezcieleśnie w mym sadzie wałęta?<br><br>Słyszę kroki odważne, lecz wroga nie widzę.<br>Odsłoń twarz, abym stwierdził - kogo nienawidzę!...''<br><br>"Po głosie zgadnij wroga, co cię dziś nawiedził,<br>I wyznaj, żeś czarami mą zbrodnię wyśledził!<br><br>W jednym ulu ukryłeś - westchnienie mej winy -<br>W drugim - duszę zabitej przeze mnie dziewczyny.<br><br>Oddaj mi oba sprzęty zdobiące mą zbrodnię