końcu przemówił bóg Teotlixtl:<br>`Odchodzę stąd, unosząc Prawo!'<br>- i poszybował ku błękitom.<br>Tak opuścili nas bogowie.<br><br>Tu czas najwyższy zrobić cięcie<br>i za właściwy brać się temat,<br>bo w indiańskich spraw odmęcie<br>gotów utonąć mi poemat.<br>Chociaż odbiegłem bardzo w stronę,<br>chcę tu na swoją rzec obronę,<br>że owe indiańskie sagi - <br>mimo iż wytwór czystej blagi - <br>mają tak zwany głębszy sens.<br>A jaki? O tym się dowiemy<br>pod koniec dziwnej tej poemy.<br><br>Nim schwycę wątek, co mi uciekł,<br>w największym rzecz dokończę skrócie:<br>Ixtlipuxtl długo jeszcze czytał,<br>odczytał więc i miejsce owe,<br>gdzie jakby błysk nadziei świtał<br>w niezrozumiałych skryty słowach